Άσπερμες (άσπορες) γέννες στα καναρίνια – αιτίες – λύσεις

2020-05-25 10:00

Εισαγωγή
 

Η εκτροφή και η αναπαραγωγή των καναρινιών αλλά και γενικά των οικόσιτων ωδικών πτηνών είναι μια διαδικασία που λίγο ή πολύ έχουμε ασχοληθεί οι περισσότεροι κάτοχοι και εκτροφείς τους. Είναι μια όμορφη διαδικασία που προσφέρει απίθανες εικόνες και μοναδικές όμορφες συγκινήσεις.

 

Κάποιες όμως φορές το αποτέλεσμα της προσπάθειας δεν είναι απαραίτητα το προσδοκώμενο γιατί μας παρουσιάζεται είτε κακό είτε μηδενικό. Κι εκεί έρχονται άλλου είδους συγκινήσεις. Είναι η στεναχώρια και η απογοήτευση για τον εκτροφέα που προσπαθεί κι αν δεν έχει την θέληση και τη δύναμη να ξαναδοκιμάσει ίσως οδηγηθεί σε απομάκρυνση ή εγκατάλειψη της προσπάθειας και της εκτροφής γενικότερα.

Για να αποφευχθούν αυτές οι κακές απογοητεύσεις και στεναχώριες θα γίνει μια προσπάθεια σε αυτό το άρθρο ώστε να καταγραφούν οι αιτίες των άσπερμων και απογοητευτικών αναπαραγωγικών προσπαθειών. Ίσως μάλιστα ακόμη και μέσα από την συζήτηση που εύχομαι να ακολουθήσει να δοθούν κατευθύνσεις προς βοήθεια αν όχι για οριστική επίλυση αυτών των προβλημάτων.
Για να είναι ευκολότερη η κατανόηση και η ροή για τον αναγνώστη αυτού του κειμένου θα πρέπει να θυμηθούμε κάποιους χρήσιμους όρους, ορισμούς και πληροφορίες



Απαραίτητοι και χρήσιμοι όροι:


Στείρωση: είναι η φυσική ή τεχνική διαδικασία που έχει ως αποτέλεσμα την οριστικής αδυναμία δημιουργίας απογόνων από το άτομο.

Στειρότητα: καλείται η αδυναμία δημιουργίας απογόνων σε μια ολοκληρωμένη και με μεγάλη χρονική διάρκεια σειρά προσπαθειών που όμως εμπεριέχει κι ένα πολύ μικρό ποσοστό επιτυχίας.
Γονιμοποίηση: είναι η διαδικασία που καθιστά γόνιμο το αποτέλεσμα που για την περίπτωσή τη δική μας είναι το αυγό.
Υπογονιμότητα: είναι η με μεγάλη δυσκολία δημιουργία απογόνων παρά τις συστηματικές, τακτικές, πολλές και ολοκληρωμένες αναπαραγωγικές προσπάθειες.
Ασπερμία: η απουσία σπέρματος από το αρσενικό άτομο μετά την ολοκλήρωση της αναπαραγωγικής διαδικασίας.

Αιμομιξία: η σεξουαλική σχέση που συνδέεται με στενή και «εξ αίματος» συγγένεια πρώτου βαθμού του ζευγαριού.

Ενδογαμία ή ενδο-διασταύρωση: είναι η επιλογή των ζευγαριών για αναπαραγωγή από πτηνά που προέρχονται μόνο από την ευρύτερη συγγενική οικογένεια, με στόχο τη διατήρηση ή καθιέρωση κάποιων ιδιαίτερων χαρακτηριστικών τους.

Ανάδρομη διασταύρωση: Η διασταύρωση του γονέα με τον καλύτερο ετερόφυλο απόγονό του (γιο ή κόρη), με στόχο τη διατήρηση ή καθιέρωση κάποιων ιδιαίτερων χαρακτηριστικών τους.

Ομοζυγωτικός εκφυλισμός: Ορίζεται ως η απώλεια της ζωηρότητας που παρατηρείται στους απογόνους μιας διασταύρωσης συγγενών ατόμων.

Γαμέτης: Ονομάζεται το αρχικό αναπαραγωγικό ή γεννητικό κύτταρο, που προέρχεται από το σπέρμα ή το αυγό των όντων.

Αμάρα ή κλοάκη: η κοινή έξοδος για το πεπτικό το ουροποιητικό και το αναπαραγωγικό σύστημα στα πτηνά , που αποτελεί και τη γενετήσια περιοχή τους.

Φτερά οδηγούς: Τα ειδικά φτερά που φύονται πάνω και περιμετρικά της αμάρας των πουλιών, έχουν προορισμό την αίσθηση στην τυφλή για το πτηνό περιοχή και στην ουσία κατευθύνουν στο σωστό σημείο την επαφή μεταξύ τους.

Μετάλλαξη: Οι αλλαγές στην αλληλουχία του DNA (μεταβολή δηλαδή στο γενετικό υλικό ενός οργανισμού) που συνήθως (όχι πάντα) δημιουργούν ένα διαφορετικό φαινότυπο.

Φαινότυπος: Είναι το σύνολο των χαρακτήρων που αποτελούν την έκφραση του γονότυπου στον οργανισμό. Είναι αυτά που σε μας είναι ορατά, αυτά που βλέπουμε όπως για παράδειγμα το καπέλο στα Huppe Allemand - Γερμανικά Λοφιοφόρα καναρίνια.

Λεκιθική μεμβράνη: ή αλλιώς η μεμβράνη του κρόκου χωρίζει τον κρόκο από το ασπράδι του αυγού.

Ο Γεννητικός ή βλαστικός δίσκος: είναι η μικρή κυκλική λευκή κηλίδα στην επιφάνεια του κρόκου που είναι το πραγματικό γεννητικό κύτταρο. Το έμβρυο αναπτύσσεται σε αυτόν τον δίσκο και σταδιακά στέλνει τα αιμοφόρα αγγεία στο εσωτερικό του κρόκου για να τραφεί και να αναπτυχθεί.
Επώαση: Η διαδικασία που προαπαιτείται από τα θηλυκά ώστε να υπάρξει η δυνατότητα ανάπτυξης της ζωής στα γονιμοποιημένα αυγά της φωλιάς.
 

Διαδικασία αναπαραγωγής των ωδικών

 

Η διαδικασία αναπαραγωγής των ωδικών πτηνών είναι λίγο πολύ γνωστή σε όλους μας. Εκείνο όμως που ίσως δεν γνωρίζουν ή λησμονούν αρκετοί από μας είναι πως στα ωδικά πτηνά δεν υπάρχει διείσδυση στη σεξουαλική πράξη, αλλά απλή επαφή της αμάρας (κλοάκη) των δύο πουλιών.

Όταν το αρσενικό πτηνό βρίσκεται σε σεξουαλική ωριμότητα αποθηκεύει το σπέρμα του σε ένα σάκο (γονάδες) και μέσω των κατάλληλων αγωγών (σπερματαγωγών) φτάνει στην απόληξη της αμάρας του. Με την μικρή χρονικά επαφή, το «φιλί της κλοάκης» λόγω της ελάχιστης διάρκειάς του, με το θηλυκό μεταφέρεται το σπέρμα στην αμάρα του θηλυκού, για την επικείμενη γονιμοποίηση.

 

Αρσενικά ωδικά πτηνά

Οι όρχεις στα αναπαραγωγικά όργανα των αρσενικών κατά την περίοδο προετοιμασίας διογκώνονται, (για να είμαστε ακριβείς μόνο ο αριστερός διογκώνεται ο δεξιός ατροφεί). Σύμφωνα με τον Hans Egon Wilhelm Schildmacher μεγαλώνουν από 300 φορές περισσότερο από το αρχικό τους μέγεθος έως και 500 στα περιστέρια. Σύμφωνα με άλλη μελέτη διογκώνεται 1100 φορές στο σπουργίτι και 1500 στην κάργια (καλιακούδα).

Όπως λοιπόν είναι αναμενόμενο και για να μπορέσουν τα αρσενικά πτηνά να παρουσιαστούν δυνητικά έτοιμα, αλλάζει το σχήμα του σώματος των πουλιών με εξίσου μεγάλη αλλαγή στον όγκο και το μέγεθος της αμάρας τους.

Η διόγκωση που παρατηρείται και η αλλαγή του σώματος των πουλιών απαιτεί αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα που σε κάποιες μεταλλάξεις των ωδικών μπορεί να ξεπερνά ακόμη και τις 10-12 βδομάδες κάτι που στις μελλοντικές προσπάθειες που κάνουμε για αναπαραγωγή θα πρέπει να μην το ξεχάσουμε.


Θηλυκά ωδικά πτηνά

Στα θηλυκά επίσης επέρχεται αλλαγή στο σχήμα της γενετήσιας περιοχής τους που μαζί με την διόγκωση της κλοάκης υπάρχει και η μετακίνησή της προς τα πίσω και πάνω, πλησιάζοντας περισσότερο τον ουροπήγιο αδένα προκειμένου να είναι εφικτή η επαφή με το αρσενικό.
Στο τέλος αυτής της αλλαγής το σώμα του θηλυκού μοιάζει με «τορπίλη» που ασφαλώς αυτό είναι απαραίτητο για να διευκολύνει την ωοτοκία που θα ακολουθήσει. Στο τελικό στάδιο ξεκινά στην αριστερή ωοθήκη των πτηνών (η δεξιά κι εδώ ατροφεί) και η σταδιακή δημιουργία των ωαρίων - αυγών. Έτσι, ενώ ακόμη εξελίσσεται το πρώτο αυγό, ξεκινά να δημιουργείτε το δεύτερο και ούτε καθ’ εξής δίνοντας την εικόνα "τσαμπιού " λίγες μέρες αργότερα.

Επτά έως δέκα μέρες αργότερα, το αυγό θα ξεκινήσει για τη χοάνη (κώδωνας) του ωοαγωγού και στην ουσία για τη φάση ολοκλήρωσής του.

 

Στη φάση ολοκλήρωσης θα πρέπει να γίνει και η γονιμοποίηση ώστε όταν «κλείσει» η λεκιθική μεμβράνη (του κρόκου) για να συνεχιστεί η ολοκλήρωση του αυγού στην εικόνα που το ξέρουμε, να υπάρχει ήδη στον βλαστικό δίσκο του αυγού το σπέρμα του αρσενικού που θα επιτρέψει τη δημιουργία της ζωής (γαμέτης).

 

 

Αναλογικά του μεγέθους η διαδρομή του σπέρματος δεν είναι μικρή και ο χρόνος της "διαδρομής" προς τη γονιμοποίησης "ίσως" ξεπερνά τη μια μέρα. Αυτό όμως είναι κρίσιμο για τους εκτροφείς, γιατί πρέπει να ολοκληρωθεί η γονιμοποίηση πριν ολοκληρωθεί και "κλείσει" η μεμβράνη του κρόκου. Αν έχει ολοκληρωθεί αυτή η μεμβράνη, τότε είναι αδύνατη η γονιμοποίηση του συγκεκριμένου αυγού.

Αρκεί μια σωστή επαφή των πουλιών στο σωστό χρονικά σημείο για να είναι γόνιμη όλη η σειρά των αυγών του θηλυκού. Κι αυτό γιατί το σπέρμα μπορεί να αποθηκεύεται και να διατηρείται ακμαίο για αρκετές μέρες, σε ειδικές πτυχές των οργάνων στο θηλυκό. Λίγη ώρα πριν γεννηθεί το αυγό σκληραίνει και το εξωτερικό περίβλημα (κέλυφος) του αυγού που δημιουργείται από τα αποθέματα ασβεστίου στον οργανισμό του θηλυκού.

 


Άσπερμη γέννα αυγών

 

Στην παρούσα προσπάθεια θα εξετάσουμε την περίπτωση που το θηλυκό γεννά και συνεπώς υπάρχει αυτή η δυνατότητα στον οργανισμό του, ώστε να αποφύγουμε τον κυκεώνα των πιθανόν προβλημάτων που συνεπάγεται η μη ωοτοκία ενός θηλυκού και που εκ των πραγμάτων είναι εκτός των στόχων αυτού του άρθρου. Επίσης εκτός στόχων αυτής της προσπάθειας είναι και η θνησιμότητα των νεοσσών μέσα στο αυγό κατά την περίοδο της επώασης.

Στόχος του άρθρου είναι να εξετάσουμε τους πιθανούς λόγους της απουσίας γονιμοποίησης στα αυγά που γεννά ένα θηλυκό ωδικό πτηνό και δεχόμαστε πως τα επωάζει με σωστές συνθήκες του χώρου, πλήρους και ολοκληρωμένης διατροφής και απουσίας όχλησης, ώστε να είναι περισσότερο επικεντρωμένη η προσπάθεια και να μειωθεί το εύρος της.

Επί της ουσίας, θα μιλήσουμε μόνο για τις περιπτώσεις που συνήθως αντιμετωπίζουμε ως εκτροφείς στην αναπαραγωγική προσπάθεια, που ενώ βλέπουμε αυγά μέσα στη φωλιά εντούτοις αυτά είναι άσπερμα και χωρίς πιθανότητα να αναπτυχθεί ζωή μέσα τους λόγω απουσίας γονιμοποίησης.

Οι αιτίες είναι απίστευτα πολλές.

Θα ξεκινήσει όμως η προσπάθεια να συγκεντρωθούν αρχικά όσο το δυνατό περισσότερες από αυτές τις αιτίες δημιουργίας του φαινομένου και μέσα από τη συζήτηση και την εξέλιξη των γνώσεων, ευελπιστώ πως θα εμπλουτιστεί, θα επικαιροποιηθεί και θα ολοκληρωθεί μέσα από τη ζύμωση στο μέλλον.

 

Αρχικά ας εντοπίσουμε και ας αναπτύξουμε κάποιους απ’ τους σημαντικότερους παράγοντες που αποτρέπουν τη δημιουργία ζωής μέσα στα αυγά που επωάζουν τα ωδικά πτηνά που εκτρέφουμε και στη συνέχεια θα εμβαθύνουμε σε μια προσπάθεια να καλύψουμε όσο το δυνατό περισσότερες περιπτώσεις.


Πρόβλημα: Αναπαραγωγική αδιαφορία του αρσενικού που είτε λόγω κακής υγείας, είτε λόγω μεγάλης ηλικίας, είτε ορμονικής ανωριμότητας δε συμμετέχει όπως πρέπει στην αναπαραγωγική διαδικασία. Συνήθως τα πουλιά αυτά δεν είναι ιδιαίτερα κινητικά και δεν κελαηδούν διεκδικώντας το θηλυκό όπως φυσιολογικά θα έπρεπε. Ένα τέτοιο νωχελικό πτηνό, είναι αδύνατο να μπει σε διαδικασία αναπαραγωγής κι αν μπει οι πιθανότητες γονιμοποίησης είναι πολύ μικρές.

Λύση: Η αντικατάσταση του αρσενικού είναι επιβεβλημένη για τις δύο πρώτες περιπτώσεις (και για το καλό της υγείας του).
Για την τρίτη θα πρέπει να δώσουμε πίστωση χρόνου στο πτηνό (αν ασφαλώς υπάρχει περιθώριο) ώστε αφού δημιουργηθούν οι συνθήκες που θα ξυπνήσουν τα "κοιμισμένα" αναπαραγωγικά ένστικτα να μπορέσει να ωριμάσει σεξουαλικά και να περάσει στην απαραίτητη κατάσταση οίστρου.

Πρόβλημα: Πολύ και πυκνό φτέρωμα που σκεπάζει την περιοχή της αμάρας των πτηνών. Φτέρωμα που δεν επιτρέπει στα φτερά οδηγούς να εντοπίσουν τη "σωστή" θέση και με την τριβή – επαφή να υπάρξει η επιθυμητή γονιμοποίηση.

Λύση: Ο καθαρισμός ή αλλιώς το κούρεμα της επίμαχης περιοχής που θα ελευθερώσει τα αναπαραγωγικά όργανα των πουλιών. Εδώ θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή ώστε να μην κοπούν τα φτερά οδηγοί που θα έχει ως αποτέλεσμα την "αισθητήρια τύφλωση" των πουλιών. Επίσης απαραίτητο κρίνεται το κούρεμα για όλα τα πουλιά ασχέτως της μετάλλαξής τους αν η αναπαραγωγική προσπάθεια γίνεται τέλος του χειμώνα ή νωρίς την άνοιξη που τα πουλιά παρουσιάζονται έντονα "ντυμένα" με τα φτερά του χειμώνα.


Πρόβλημα: Παχυσαρκία των πουλιών που εξ αιτίας του επιπρόσθετου λίπους αλλάζει η γεωμετρία του σώματός τους, χαλώντας τη λεπτή ισορροπία που απαιτείται μια σωστή εφαρμογή και συνεπώς επιτυχία στην τόσο μικρής διάρκειας αναπαραγωγική διαδικασία. Αν παρατηρήσουμε ένα παχύσαρκο πουλί θα διαπιστώσουμε εύκολα πως υπάρχει φούσκωμα στην περιοχή της κοιλιάς που εμφανώς αλλάζει το σχήμα του κάνοντας ακόμη και αδύνατη την απαραίτητη επαφή των γενετήσιων περιοχών τους.

Λύση: Η απαραίτητη δίαιτα με αμυλούχους σπόρους και η γυμναστική σε μεγαλύτερο κλωβό που θα επιβάλει τις πτήσεις για τις μετακινήσεις και όχι τα άλματα του πτηνού μέσα στο χώρο θα βελτιώσει εκτός από την εικόνα του, τη φυσική του κατάσταση αλλά και το αποτέλεσμα. Θυμίζω πως στα ζώα και τα πτηνά, όσο γρήγορα γίνεται η εναποθήκευση του λίπους στον οργανισμό τόσο εύκολα παρατηρείται και η ανάλωσή του.
Απαιτούνται λοιπόν τρεις περίπου βδομάδες, για να δούμε τον «ευτραφή» ωδικό μας σύντροφο να επανέρχεται στα φυσιολογικά του σε όλους τους τομείς.

Πρόβλημα: Στειρότητα του αρσενικού πτηνού που συμμετέχει στην αναπαραγωγική διαδικασία που οφείλετε είτε σε οργανικά προβλήματα υγείας, είτε σε γονιδιακά "ελαττώματα" που θα αναπτύξουμε στη συνέχεια του άρθρου.

Λύση: Αντικατάσταση του πτηνού. Κάθε εκτροφέας οφείλει να έχει εφεδρικά αναπαραγωγικά πλάνα προκειμένου να κρατήσει «ζεστούς» τους στόχους του. Συνεπώς για περισσότερους από τους παραπάνω λόγους πρέπει να έχει έτοιμο το εφεδρικό αρσενικό για να μην καταστραφεί ολοκληρωτικά η προσπάθεια.


Πρόβλημα: Αβιταμίνωση ή ελλείψεις βιταμινών από τον οργανισμό των αναπαραγόμενων πουλιών όπως η Ε (τοκοφερόλη – τόκος = γέννα + φέρω) η βιταμίνη D με κακά αποτελέσματα στον αριθμό και την κατάσταση των αυγών, οι βιταμίνες του συμπλέγματος Β κλπ., είναι αρκετή για να οδηγήσει σε προσωρινή ή μόνιμη στειρότητα στα πουλιά και γενικότερα προβλήματα υγείας στα όργανα, στο μυϊκό ιστό, το νευρικό σύστημα, την κυκλοφορία και τα οστά των πτηνών. Η βιταμίνη Ε είναι η βιταμίνη της αναπαραγωγής και σε περίπτωση έλλειψης προκαλείται στειρότητα των αρσενικών, εκφύλιση σπερματοζωαρίων, μείωση της αναπαραγωγικής ικανότητας στις θηλυκές, πολλά άσπορα αυγά, ενώ είναι «ένοχη» και για την θνησιμότητα των εμβρύων μέσα στο αυγό. Ο συνδυασμός βιταμίνης Ε με το σεληνίου δίνει καλύτερα αναπαραγωγικά αποτελέσματα.

Λύση: Αρχικά η δημιουργία μέσω των συνθηκών και της τροφοδοσίας των συνθηκών στον οργανισμό τους που θα φέρουν ισορροπία σε όλο το φάσμα των βιταμινών, των ιχνοστοιχείων και των μετάλλων στα πτηνά.
Περιοδικά και με πολύ μικρή συχνότητα μπορούμε να προσφέρουμε πολυβιταμινούχα σκευάσματα στα πουλιά ειδικά στις φάσεις που εκθέτουν τον οργανισμό τους όπως είναι η αναπαραγωγή και η πτερόρροια.
Προσοχή όμως θα πρέπει να δοθεί στην αποφυγή της υπεχορήγησης που οδηγεί σε αδράνεια του μηχανισμού παραγωγής των βιταμινών στον οργανισμό των πουλιών. Για παράδειγμα η πολύτιμη για την αναπαραγωγή των πουλιών βιταμίνη Ε σε υπερβολική «δόση» προκαλεί σύνδρομο τοξικότητας με συμπτώματα όπως ζαλάδες, μυϊκή αδυναμία, πόνους στην κοιλιά κλπ. ενώ συμμετέχει και στη μείωση της ικανότητας του οργανισμού να απορροφήσει τις εξίσου πολύτιμες λιποδιαλυτές βιταμίνες. Το τελευταίο ας το σκεφτούν καλά όσοι βάζουν Ε με το «κιλό» στα πουλιά.


Λίγα εισαγωγικά λόγια

Αν και δεν είμαι ειδικός ας μου επιτραπεί να καταθέσω ως εισαγωγή στο επόμενο πρόβλημα αυτά που με την έρευνα συνέλεξα και που κατά τη γνώμη μου (εγώ έχω πειστεί) αποτελούν τη βάση του προβλήματος και του σκοπού για το οποίο συντάχθηκε η παρούσα προσπάθεια.

Ειδικά στις πανέμορφες κατά τα άλλα μεταλλάξεις των καναρινιών που κατέχουν και αναπαράγουν οι περισσότεροι εκτροφείς στον κόσμο τείνει να γίνει η βασική αιτία της ασπερμίας των αυγών και συνεπώς και της αποτυχίας.

Οι όμορφες λοιπόν μεταλλάξεις, ολοκληρώθηκαν χρόνια νωρίτερα μέσα από αυστηρή ενδογαμική αναπαραγωγική προσπάθεια και στοχευμένη αιμομικτική ανάδρομη αναπαραγωγική διασταύρωση που έκαναν οι δημιουργοί και οι εκτροφείς τους. Συνεχίζεται ως μέθοδος ακόμη και σήμερα από αρκετούς εκτροφείς (για να μην πω όλους) ο ίδιος τρόπος αναπαραγωγής, γιατί έτσι έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να δημιουργηθούν "ζεύγη ταυτόσημων αλλήλων" στους νεοσσούς που θα τους οδηγήσει ευκολότερα και γρηγορότερα στο προσδοκώμενο αποτέλεσμα. Θα έχουν ευκολότερα "καθαρά" στη μετάλλαξη πουλιά.

Και εξακολουθούμε με την ίδια ένταση για να μη πω ακόμη εντονότερα αυτό τον τρόπο έστω κι αν γνωρίζουμε πως η ενδογαμική εκτροφή μπορεί να αποβεί καταστροφική για τη γονιμότητα του σμήνους, τη ζωντάνια των πουλιών και την υγεία των απογόνων τους. Άλλωστε είναι ο πιο εύκολος δρόμος για να διατηρήσουμε ή να βελτιώσουμε τα καλά χαρακτηριστικά της μετάλλαξης, να μειωθούν τα ελαττώματα και να βγούμε "πρώτοι" στους διαγωνισμούς και τις εκθέσεις.

Τι κι αν τα πουλιά "αρνούνται" ή δεν "μπορούν" να αναπαραχθούν;
Εμείς θα βρούμε τα εργαλεία που χρειαζόμαστε για να κάνουμε ακόμη και τεχνητή γονιμοποίηση και να συνεχίσουμε να διογκώνουμε το πρόβλημα. Η τεχνητή γονιμοποίηση που ήταν δύσκολη έως αδύνατη για τους εκτροφείς πριν μερικά χρόνια τείνει να γίνει κανόνας για τον καθένα αφού είναι πλέον προσιτά στον καθένα τα κατάλληλα για το σκοπό εργαλεία.

 

 

Να θυμηθούμε όμως, γιατί όλοι ασφαλώς το γνωρίζουμε, πως σύμφωνα και με τον Δαρβίνο με την αιμομιξία εκφυλίζεται γονιδιακά το «άτομο». Στους μηχανισμούς προστασίας των οργανισμών και μέσα από τη γονιδιακή εξέλιξη τέτοιων αιμομικτικών καταστάσεων που επιβάλει η φύση μέσα στους αιώνες εξέλιξης είναι και η σεξουαλική υπογονιμότητα ή ανικανότητα των όντων ώστε να διακοπή ο εκφυλισμός των γονιδίων.

Ο ομοζυγωτικός εκφυλισμός συνοδεύεται με την απώλεια ζωηρότητας, τον εκφυλισμό του είδους και αρκετά συχνά, σε μειωμένη αναπαραγωγή στους απογόνους τέτοιων διασταυρώσεων συγγενών ατόμων.

Παράδειγμα που πρέπει όλοι εμείς που ασχολούμαστε με την αναπαραγωγή των πτηνών να μελετήσουμε διεξοδικά αποτελεί η δυναστεία των Αψβούργων με την εκτεταμένη αιμομιξία για να μη χαθεί το γαλάζιο αίμα, με κορύφωση τον Κάρολο Β’ της Ισπανίας (1661-1700).

"Φανήσεται δὲ παισὶ τοῖς αὑτοῦ ξυνὼν ἀδελφὸς αὑτὸς καὶ πατήρ, κἀξ ἧς ἔφυ γυναικὸς υἱὸς καὶ πόσις, καὶ τοῦ πατρὸς ὁμόσπορός τε καὶ φονεύς"
"Θ’ αποδειχθεί των τέκνων του πατέρας και αδερφός, και της γυναίκας που τον γέννησε ο γιός και σύζυγός της και του πατέρα του φονιάς και ομόκλινος"
Οἰδίπους Τύραννος (457-460)​

Πρόβλημα: Εκτεταμένη, συνεχή και στοχευμένη αιμομικτική αναπαραγωγική προσπάθεια που έχει ως αποτέλεσμα την στειρότητα των αρσενικών που ενώ είναι πολλές και ορατές στον εκτροφέα οι απαραίτητες αναπαραγωγικές πράξεις, εν τούτοις το αποτέλεσμα είναι ελάχιστο ή μηδενικό. Μέσα στις συνέπειες θα πρέπει να μπει η μειωμένη ή η διακοπτόμενη ωοτοκία των θηλυκών με την προϋπόθεση πως έχουν ωριμάσει ορμονικά για αναπαραγωγή.

Λύση: Η δημιουργία από τον εκτροφέα πουλιών «φορέων» της μετάλλαξης. Δηλαδή πουλιών που φαινοτυπικά (εμφανισιακά) δεν θα είναι όπως αυτά της μετάλλαξης αλλά θα «φέρουν» στο γονιδιακό τους φορτίο αυτή τη μετάλλαξη και έτσι ο ρόλος του φορέα γονιδίων γίνεται εξαιρετικά σημαντικός για να μην πω απαραίτητος σε όλες τις μεταλλάξεις των πτηνών. Με αυτό τον τρόπο μπορεί να πάμε λίγο πίσω την εξέλιξη της μετάλλαξης παρουσιάζοντας πουλιά με ελαττώματα, αλλά ανανεώνεται το γονιδιακό φορτίο της εκτροφής μας φτιάχνοντας νέο πληθυσμό πουλιών δυνατότερο και με λιγότερα προβλήματα υγείας και υπογονιμότητας.

 

Συμπερασματικά

 

Σίγουρα με την παραπάνω προσπάθεια δεν λύθηκε το πρόβλημα των άσπερμων (άσπορων) αυγών στις φωλιές των ωδικών πτηνών. αλλά είμαι εξίσου σίγουρος πως στους εκτροφείς που σέβονται την προσπάθεια που κάνουν και τη ζωή που επιτρέπουν να δημιουργηθεί πως θα λειτουργήσει θετικά και πως σύντομα θα φέρει βελτιώσεις και σωστά αποτελέσματα. 

Θέλω να πιστεύω πως σε όσους πειραματίζονται με την τεχνητή γονιμοποίηση "δύσκολων" μεταλλάξεων πτηνών αλλά κυρίως σε όσους ασχολούνται με απίστευτους και σε πολλές περιπτώσεις ανεπίτρεπτους υβριδισμούς πως θα επικρατήσει η σύνεση, ο ηθικός φραγμός και η λογική ώστε να δείξουμε τον απαιτούμενο προς τη ζωή σεβασμό.

Είναι πλέον πεποίθησή μου πως σε πολύ σύντομο για την ταχύτητα της εξέλιξης διάστημα, πολλές από τις μεταλλάξεις κυρίως των καναρινιών που μεσουρανούν με την ομορφιά τους αυτό το διάστημα θα εξαφανιστούν από την εκτροφή, εξ αιτίας της αδυναμίας τους να αναπαραχθούν.


πηγές:

Πίσω