Το καναρίνι Αρλεκίνος - Harlequin - Arlequim Canary

2018-01-15 11:00

Εισαγωγικά στοιχεία
Μια νέα και δύσκολη στην αναγνώριση μετάλλαξη καναρινιού είναι και μετάλλαξη του Πορτογαλικού Αρλεκίνου (Portuguese Harlequin Canary). Εξ αιτίας αυτής της δυσκολίας αναγνώρισης των χαρακτηριστικών αυτού του καναρινιού επέρχεται και το μπέρδεμα μεταξύ των αντιπροσωπευτικών εκτροφέων και δειγμάτων αυτής μετάλλαξης και των "ειδικών" που βαφτίζουν κάθε παρδαλό νεοσσό που προέρχεται από κακή αναπαραγωγική επιλογή ως "αρλεκίνο".

Η ιστορία του Αρλεκίνου - Arlequim - Harlequin
Το καναρίνι Αρλεκίνος είναι το αποτέλεσμα αναπαραγωγικών επιλογών των εκτροφέων της Πορτογαλίας στην προσπάθεια να δημιουργήσουν, να αναγνωρίσουν και να εδραιώσουν την πρώτη και μοναδική μετάλλαξη καναρινιού της χώρας τους.
Πρόκειται για ένα καναρίνι τύπου που διαγωνίζεται στην κατηγορία Ε, δηλαδή στα καναρίνια θέσεως.
Εικάζεται πως προέρχεται από τη διασταύρωση των παλαιών ποικιλόμορφων μελανικών καναρινιών, με γερμανικά λοφιοφόρα (Huppe Allemand) και κόκκινα μωσαϊκά. Οι προσπάθειες αυτές απέδωσαν καρπούς σχετικά πρόσφατα μια και μόλις στην δεκαετία του 80α φάνηκαν τα πρώτα δείγματα αυτών των πουλιών.
Το 1997 παρουσιάστηκε για πρώτη φορά σε μια περιφερειακή έκθεση στη Λισαβόνα.
Το 1998 ζητήθηκε η έγκριση συμμετοχής αυτής της μετάλλαξης σε διαγωνισμό.
Το επόμενο έτος, στις 28 Ιουνίου 1999 επιτράπηκε η συμμετοχή του σε τοπικές εκθέσεις για μια δοκιμαστική περίοδο περίπου 2 ετών, από το 1999 έως το 2000.
Τελικά το 2000 αναγνωρίστηκε διεθνώς ως μετάλλαξη και ακόμη πιο πρόσφατα την 5η Ιουνίου του 2003 ολοκληρώθηκαν οι διεργασίες για τελικά standards αυτής της μετάλλαξης με τη συμμετοχή μελών της Canberino Arlequim Português και Τεχνικής Επιτροπής της Πορτογαλικής Σχολής Κριτών Ορνιθολογίας - CPJO.
Τα standards της φυλής
Σύμφωνα λοιπόν με την απόφαση αυτή:
 

  • Το σώμα (20 βαθμοί) 

Το σώμα του Αρλεκίνου πρέπει να έχει διακριτικά χαρακτηριστικά που να του επιτρέπουν να ξεχωρίζει από τις άλλες φυλές. Το σώμα βαθμολογείται με άριστα το 20 και ως εκ τούτου έχει μεγάλη προτεραιότητα για τους εκτροφείς.

Συγκεκριμένα, θα πρέπει να είναι λεπτό και μακρύ, αλλά όχι υπερβολικά τυποποιημένο προκειμένου να διατηρήσει μερικά χαρακτηριστικά που θα του προσδίδουν αρμονία.
Το στήθος είναι όμορφο στρογγυλό και δένει όμορφα με το υπόλοιπο σώμα.
Η πλάτη δεν είναι ούτε κοίλη, ούτε κυρτή αλλά σχεδόν επίπεδη σε μια νοητή ευθεία με την ουρά που παρουσιάζεται ως προέκτασή του. Οι φτερούγες δυνατές σφίγκουν και δένουν στο κορμί του πουλιού από ψηλά στο στήθος μέχρι χαμηλά στον ουροπήγιο αδένα.

  • Το καπέλο (15 βαθμοί)

Το καπέλο για τα καναρίνια αρλεκίνους είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από τα μέχρι τώρα συνηθισμένα και γνωστά πρότυπα των λοφιοφόρων μεταλλάξεων. Πρόκειται γα ένα αδιαπραγμάτευτα συμμετρικό καπέλο με γωνίες που θα το παρομοιάζαμε με ισόπλευρο τρίγωνο, με την κορυφή του να ταυτίζεται με το ράμφος του πουλιού. Οι πλευρές αυτού του νοητού τριγώνου δεν είναι ίσιες αλλά έχουν ελαφρύ στρογγύλεμα. Όπως και να 'χει απέχει πάρα πολύ από το στρόγγυλο ή οβάλ σχήμα που βλέπαμε στα crested πουλιά έως τώρα, είναι χαρακτηριστικότατο γνώρισμα και μέσο για την αποφυγή εξαπατήσεων και εσφαλμένων αποφάσεων.
Για τα χωρίς καπέλο (consort) πουλιά το σχήμα του κεφαλιού παρουσιάζεται ως ένα U.
        
Το καπέλο δημιουργείται από μικρά ως επί το πλείστον φτερά που επιτρέπουν στα μάτια του καναρινιού που δεσπόζουν φωτεινά στο προφίλ του την άριστη ορατότητα προς σχεδόν όλες τις κατευθύνσεις, ενώ η κορυφή του καπέλου είναι τοποθετημένη ακριβώς στο κέντρο του κεφαλιού του.
Το μακρύ ράμφος του είναι ισχυρό και ανάλογο με το μέγεθος του πουλιού, συντελώντας περισσότερο στη δημιουργία της όμορφης οπτικής αρμονίας που χρειάζεται.
Το ίδιο αρμονικά δένει και το κεφάλι του πουλιού που εκτός από πρακτικούς λειτουργικούς σκοπούς και όμορφες αναλογίες του προσδίδει μια δυναμικά στάση και απόλυτη ισορροπία.

  • Το χρώμα (15 βαθμοί)

Αρχικά το χρώμα είχε μεγαλύτερη βαθμολόγηση σε αυτή τη μετάλλαξη.
Όμως οι σημαντικότατες δυσκολίες λόγω έλλειψης συνάφειας ακόμη και μεταξύ συγγενικών ατόμων του είδους, οδήγησαν στη μείωση των βαθμών αξιολόγησης από 20 σε 15.
Παρά τη σημαντική μείωση, το χρώμα εξακολουθεί να έχει μεγάλη σημασία μια και είναι ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της φυλής του. Πτυχή αξιολόγησης του αρλεκίνου (harlequin) είναι η ομοιογενής κατανομή του λιποχρώματος και των μελανικών στοιχείων.
Με την επιρροή έξι χρωμάτων στο φτέρωμά του που είναι το κόκκινο, το πορτοκαλί, το λευκό, το γκρι, το καφέ και το χρώμα του χαλκού που είναι αποτελέσματα περιστασιακής διαφοροποίησης της ευμελανίνης (eumelanin) και της φαιομελανίνης (feomelanin) πάνω στη λιποχρωμική βάση του κάτι που τελικά δίνει στο πουλί αυτή την ιδιαίτερη και ασφαλώς όμορφη εμφάνιση. Όλα τα παραπάνω όμως βοηθούν στην δημιουργία απρόβλεπτων γενετικών καταστάσεων και συνεπώς δυσκολεύουν πολύ τη γενετική σταθεροποίησή του.

Η προφανής ύπαρξη ζωνών απόθεσης της μελανίνης όπως για παράδειγμα στους ώμους, επιτρέπουν την κρίση και την δημιουργία γενετικών κανόνων που ασφαλώς ακολουθούνται από τους κριτές της μετάλλαξης.


Το ποικίλο φτέρωμα και οι κηλίδες μελανίνης πρέπει να κατανέμονται ομοιόμορφα σε όλο του το σώμα, συμπεριλαμβανομένων του κεφαλιού, των φτερών και της ουράς που θα πρέπει να γίνεται αισθητή και η παρουσία του μωσαϊκού παράγοντα.
Ως πρότυπο μοντέλο τελειότητας, το πτηνό θα πρέπει να έχει το 50% του σώματος καλυμμένο με φτερά μελανίνης και το υπόλοιπο χωρίς μελανίνη. Επίσης πρέπει μέρος του σώματος να παρουσιάζει τον κόκκινο παράγοντα και το λιπόχρωμα σε ζώνες που μπορούν να καταλαμβάνουν μέχρι και το 50% του σώματος, παρουσιάζοντας σε αυτές τις ζώνες και τη σαφή εναλλαγή του έντονα κόκκινου με το λευκό.
 

  • Το φτέρωμα (10 βαθμοί)


Το φτέρωμα του αρλεκίνου πρέπει να έχει πολύ μεταξένια και στενή εμφάνιση ενώ είναι θεμιτό να είναι λεπτό, μακρύ και αν γίνεται έντονο γεγονός που θα μας εξασφαλίσει το απαιτούμενο κλειστό και συμπαγές σαν εικόνα σώμα. Ανασταλτικό ρόλο στα παραπάνω έχει η συμμετοχή του μωσαϊκού παράγοντα που μας δυσκολεύει αρκετά. To φτέρωμα έχει μεγάλη σημασία γιατί μπορεί να έχει θετικές ή αρνητικές επιπτώσεις και στα άλλα δεδομένα της κρίσης όπως το σώμα, το μέγεθος το καπέλο κλπ. και πρέπει πάντα να παρουσιάζεται όμορφο και σε άριστη κατάσταση.

  • Το μέγεθος (10 βαθμοί)

Το ιδανικό μέγεθος για τον αρλεκίνο είναι τα 15 cm κάτι που το κάνει να φαίνεται εκτός από όμορφο και δυνατό. Στο σωστό μήκος βοηθά και η επέκταση του λαιμού και της ουράς των πουλιών αυτής της μετάλλαξης.
Ας μη λησμονούμε πως στο μέγεθος περιλαμβάνονται και άλλες αναλογίες των "τμημάτων" που αποτελούν το σώμα του.

 

  • Η στάση - θέση (10 βαθμοί)

Η θέση - στάση του αρλεκίνου είναι στητή και όρθια με γωνία 55%.
Αυτή η προϋπόθεση είναι εξίσου σημαντική γιατί καταδεικνύει μαζί με το καπέλο κλπ χαρακτηριστικά τη μορφολογία και τη γνησιότητα της φυλής. Σημαντική είναι η συμπεριφορά του πουλιού κατά την ώρα της κρίσης που ενώ μοιάζει δυναμικό εντούτοις θα πρέπει να μην είναι νευρικό μέσα στο κλουβί του.
Η αγέρωχη στάση του το κάνει να ξεχωρίζει.
 

  • Τα πόδια (10 βαθμοί)

Τα πόδια πρέπει να είναι ισχυρά και να κρατάτε σταθερά το πουλί στο πάτηθρο. Είναι μακριά και ελαφρώς λυγισμένα προβάλλοντας τους μηρούς οι οποίοι πρέπει να καλύπτονται πολύ καλά με φτερά.
 

  • Η ουρά (5 βαθμοί)

Η ουρά πρέπει να είναι λεπτή, διχαλωτή και μεγάλη βοηθώντας στο μεγάλο μήκος του πουλιού και στην ισορροπία του σώματός του. Πρέπει επίσης να είναι όσο πιο ποικιλόμορφη γίνεται. Η ουρά δεν πρέπει να υπερβαίνει το ένα τρίτο του συνολικού μήκους του πουλιού, προκειμένου να εξασφαλίσει τις αναλογίες του σώματός του.

 

πηγές

 

Πίσω